Een samengesteld gezin vraagt om goede communicatie. Dat is natuurlijk in iedere relatie zo, maar in deze gezinsvorm is de kracht van de communicatie een grote sleutel naar het slagen er van.
Ik ken geen samengesteld gezin waar het niet dynamisch is of minstens was. Waar dingen die vanzelfsprekend lijken dat niet blijken te zijn, alleen al omdat je twee gezinsculturen samenbrengt. Dat zorgt voor meningsverschillen die kunnen oplopen tot hooglopende ruzie. Een ruzie die altijd gaat over de onderliggende emoties en gevoelens van de situatie die de aanleiding was.De vraag is of de partners in staat zijn om weer tot elkaar te komen. Om hun hart te openen en naar elkaar te kijken van mens tot mens. Lukt het om de eigen overtuigingen los te laten? Om vervolgens open en kwetsbaar te delen wat het is dat ze raakt en wat ze moeilijk vinden? Het is nodig om te mogen delen wat er gebeurt en dat de ander ook echt luistert. Dan kan er vanuit begrip voor elkaar opnieuw verbinding ontstaan om samen een weg te vinden in de betreffende kwestie. Om zonder het van de ander te willen winnen te proberen een weg te vinden die het beste werkt. Soms betekent dit ook samen ontdekken dat je er een keer niet uit komt en het daar mee doen.
Wanneer een samengesteld gezin wordt verbroken is dit dan ook meestal niet omdat de liefde tussen de partners niet groot genoeg is. Het lukt alleen niet om op een dieper niveau tot elkaar te komen. Elke situatie eindigt in een gevecht om wie er gelijk krijgt. Zo verzanden geliefden in een voortdurende strijd met als gevolg dat geen van beide nog een oplossing ziet en er steeds meer afstand ontstaat. Een afstand die uiteindelijk leidt tot een breuk, omdat beiden geen uitweg meer zien. Herken je dit en wil je hier verandering in brengen? Neem dan vrijblijvend contact met me op.
